ورود به سیستم
ایمیل
رمز عبور
 
ثبت نام
 
سبد خرید
لیست کالا تعداد قیمت (ریال)
قیمت نهایی : (ریال)
تکمیل خرید خالی کردن سبد
سبد خرید خالی است

با بهبود عملکرد کبد، بازدهی گله خود را افزایش دهید

تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۱۲/۱۰
بتائین یا تری متیل گلایسین یک ماده آلی است که در گیاهان و بدن جانوران سنتزمی شود. برخی از جانوران مهره‌دار و تعداد معدودی از گیاهان، این ماده را به مقدار زیادی در بدن خود ذخیره می‌کنند. ازجمله گیاهان ذخیره کننده بتائین، چغندرقند است که در مقایسه با سایر گیاهان بیشترین توانایی ذخیره این ماده را دارد؛ بطوریکه می‌توان بتائین را از طریق فرآیند ویژه‌ای از چغندرقند استخراج نمود.
بتائین یا تری متیل گلایسین یک ماده آلی است که در گیاهان و بدن جانوران سنتزمی شود. برخی از جانوران مهره‌دار و تعداد معدودی از گیاهان، این ماده را به مقدار زیادی در بدن خود ذخیره می‌کنند. ازجمله گیاهان ذخیره کننده بتائین، چغندرقند است که در مقایسه با سایر گیاهان بیشترین توانایی ذخیره این ماده را دارد؛ بطوریکه می‌توان بتائین را از طریق فرآیند ویژه‌ای از چغندرقند استخراج نمود.
بتائین ازنظر شیمیایی ماده‌ای باثبات است و حتی در دمای ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد هم فعالیت شیمیایی خود را انجام می‌دهد. درجانوران مهره‌دار فرآیند سنتز بتائین در بافت‌های کبد و کلیه صورت می‌گیرد. بتائین در بدن از کولین کلراید ساخته می‌شود، شباهت ساختاری و کارکرد زیادی بین این دو ماده وجود دارد. آنزیم کولین اکسیداز، کولین را به بتائین آلدئید تبدیل می‌کند، سپس آنزیم بتائین آلدئید دهیدروژناز ماده اخیر را به بتائین تبدیل می‌نماید. بتائین مشابه کولین به‌عنوان دهنده‌ی گروه متیل در واکنش‌های بیوشیمیایی عمل می‌کند.
تحقیقات و یافته‌های علمی نشان داده‌اند که مهم‌ترین مرحله در متابولیسم چربی‌ها فرآیند متیلاسیون است و بتائین به‌عنوان مهم‌ترین عامل متیل دهنده، نقش مؤثری را در متابولیسم چربی‌ها ایفا می‌کند. علاوه بر این بتائین از طریق نقش ویژه‌ای که در سنتز کارنیتین و بهبود قابلیت جذب متیونین و لیزین دارد باعث بهبود کیفیت لاشه کشتارگاهی و افزایش درصد گوشت سینه می‌شود. این ماده علاوه بر جیره طیور به خوراک نشخوارکنندگان و جیره آبزیان نیز افزوده می‌شود.
نقش بتائین در دام، طیور و آبزیان:
1-     کاهش استرس گرمایی در طیور
2-     نقش متیل دهندگی
3-     جایگزینی بتائین با بخشی از متیونین جیره
4-      تنظیم فشار اسمزی
5-     متابولیسم چربی
6-     جلوگیری از کوکسیدیوز و اسهال در طیور
7-     اثر بتائین بر روی پایداری ویتامین‌ها در پرمیکس ها
8-      افزایش تولید گوشت و تخم‌مرغ در طیور
 
 
کاهش استرس گرمایی در طیور:
به هنگام استرس گرمايي، جوجه‌ها با مشكلات مربوط به نگهداري تعادل آب و يون‌ها مواجه هستند. بتائين به‌عنوان تنظیم‌کننده فشار اسمزي، نقش مهمي در نگهداري آب سلولي و حفظ تعادل يوني سلول‌ها در بدن پرندگان دارد و ازاین‌رو ظرفيت پرندگان براي تحمل درجه حرارت‌های محيطي بالا را افزايش مي‌دهد؛ و عوارض و اثرات سوء ناشي از استرس گرمايي بر روي راندمان حيوان با مصرف بتائین، كاهش مي‌يابد.
حفظ و نگهداري تعادل آب و یون‌ها در داخل سلول براي طول عمر سلول و درنتیجه براي سلامت پرنده لازم و ضروري است. براي خنثي ‌نمودن خروج آب از داخل سلول به محیط خارج از سلولی، سلول بايد بتواند یون‌ها و اسموليت‌ها را در خود جمع نمايد. در حقيقت اين یون‌ها و اسموليت‌هاي داخل سلولي هستند كه براي نگهداري آب داخل سلولي مورداستفاده قرار مي‌گيرند.
 نقش متیل دهندگی:
نقش و اهمیت گروه‌های متیل برای موجودات زنده، از آنجایی مشخص می‌شود که این گروه در بدن موجودات زنده سنتز نمی‌شوند بلکه تأمین آن از طریق منابع غذایی از قبیل بتائین، کولین، متیونین، ویتامین B12، اسیدفولیک و ویتامین B6 صورت می‌گیرد.
از سه منبع کولین، بتائین و متیونین که دارای گروه متیل در ساختمان خود می‌باشند، فقط بتائین می‌تواند به‌طور مستقیم به‌عنوان دهنده گروه متیل در سیکل انتقال این گروه در کبد دخالت داشته باشد. باید توجه داشت زمانی که کولین و متیونین بخواهند در نقش یک متیل دهنده ظاهر شوند، باید شکل ساختمانی خود را تغییر دهند؛ یعنی کولین برای آنکه بتواند به‌عنوان، دهنده گروه متیل عمل کند باید به بتائین تبدیل شود. متیونین هم قبل از اینکه فعالیت متیل دهندگی خود را آغاز کند باید یک گروه آدنوزیل از ATP دریافت کند و تبدیل به S- آدنوزیل متیونین شود. لازمه سنتز پروتئین در داخل بدن وجود اسیدآمینه‌های مختلف در بدن می‌باشد، بنابراین وجود بنیان متیل به‌عنوان جزئی از ساختمان اسیدهای آمینه برای سنتز پروتئین در داخل بدن ضروری است.
گروه‌های متیل در طیور باعث افزایش رشد، کاهش ضریب تبدیل غذایی ‍‍و افزایش بازده غذایی می‌شوند. در گاوهای شیری گروه‌های متیل باعث افزایش تولید شیر، افزایش تولید چربی شیر، افزایش درصد چربی شیر و کاهش اختلالات متابولیکی می‌شوند.
 
 
جایگزینی بتائین با بخشی از متیونین جیره:
در بدن طیور بتائین با دادن گروه متیل خود به هموسیستئین باعث ساخت متیونین می‌گردد. توانایی بتائین برای متیله کردن هموسیستئین ۳ برابر کولین است؛
متیونین موردنیاز طیور از سه منبع تأمین می‌گردد:
1-     متیونین موجود در اجزاء جیره غذایی
2-     منابع سنتتیک و افزودنی به جیره
3-     منابع هموسیستئین موجود در کبد
تحت شرایط عملی، اگر مقدار اسیدهای آمینه گوگرددار و متیونین جیره طیور به ترتیب بیش از 5/3 و 8/1 درصد پروتئین خام جیره باشد، می‌توان حدود15-20% از متیونین جیره، یا حدود 10% از کل اسیدهای آمینه گوگرددار جیره طیور را با بتائین جایگزین نمود.
عوامل مؤثر بر روی جایگزینی بتائین با متیونین در جیره طیور عبارت‌اند از:
1-     میزان استرس محیطی
2-     سطح سیستئین جیره
3-     سطح متیونین جیره
در هنگام جایگزینی متیونین جیره با بتائین، سطح سیستئین جیره غذایی باید موردتوجه قرار گیرد. به‌طوری‌که اگر سطح سیستئین موجود در جیره به‌اندازه‌ای پایین باشد که نتواند نیاز متابولیکی حیوان را رفع نماید، بتائین نمی‌تواند جایگزین متیونین گردد.
نیاز جوجه‌های گوشتی به اسیدهای آمینه و بتائین تحت تأثیر عوامل زیر قرار دارد:
1-     سن حیوان: در مقایسه با جوجه‌های مسن‌تر، جوجه‌های جوان عمدتاً از جیره‌های حاوی سطوح بالاتر اسیدهای آمینه استفاده می‌کنند.
2-   شرایط محیطی و استرس:
الف: در طول استرس حرارتی، به دلیل کاهش غذای مصرفی باید سطح اسیدهای آمینه جیره افزایش یابد تا دسترسی حیوان به اسیدهای آمینه، ثابت باشد.
ب: به دلیل آنکه افزایش حرارت به‌طور نسبی باعث افزایش متابولیسم پروتئین می‌شود، درنتیجه پتانسیل حیوان برای جبران استرس حرارتی کاهش می‌یابد. به‌عبارت‌دیگر در این روش، به‌جای افزایش سطح اسیدهای آمینه جیره می‌توان بتائین افزودنی به جیره را افزایش داد.
3-     سایر عوامل: نژاد، جنس و سویه حیوان
تنظیم مایعات بدن:
تنظیم فشار اسمزی عبارت است از قابلیت یک سلول جهت حفظ و نگهداری ساختمان و عمل خود که این کار به‌وسیله تنظیم حرکت آب به داخل یا خارج سلول صورت می‌گیرد.
بتائین جزو مواد اسمولیت محسوب می‌شود که حرکت آب را در سلول تحت تأثیر قرارمی دهد و نقش مهمی در تعادل فشار اسمزی داخل سلولی ایفا می‌کند. سلول‌های بدن برای تنظیم فشار اسمزی به اسمولیت های آلی (نظیر بتائین) و الکترولیت‌ها متکی هستند. استرس گرمايي مي‌تواند باعث از دست دادن آب سلولي بافت‌ها و بالاخره تمام بدن حيوان شود که كم شدن مصرف غذا، رشد و افزايش تلفات از نتايج آن است. فرايندى که طيور براى کنترل ميزان آب مصرفى  طى می‌کنند، مقدار انرژى بالايى مصرف می‌کند. در  اين زمينه  بتائين  که  يک عامل  اسموليت است طيور را براى نگهدارى آب کافى حمايت مي کند و پرنده انرژى بيشترى را صرف رشد می‌نماید. در شرایطی که پرنده تحت استرس گرمایی قرار گیرد و راهکارهای ابتدایی پرنده نظیر انحراف خون بدن به عروق سطحی و تمایل به‌قرار گرفتن در قسمت‌های خنک‌تر سالن، کارساز نباشد، فرآیند انرژی‌خواهی به نام پنتینگ (له له زدن) آغاز می‌شود که همراه با کاهش مصرف جیره، از دست دادن مایعات بدن و دفع دی‌اکسید کربن بیشتر از بدن می‌باشد. دفع دی‌اکسید کربن بیشتر از بدن، موجب افزایش بی‌کربنات خون خواهد شد و در این حالت جهت حفظ PH طبیعی خون، پرنده ناچار به دفع بی‌کربنات است که این امر بایستی با همراهی الکترولیت‌ها ازجمله پتاسیم صورت گیرد و با توجه به اینکه پتاسیم نقش بسیار مهمی در تنظیم مایعات بدن دارد، دفع پتاسیم از یک‌سو و از دست دادن مایعات بدن به علت پنتینگ از سوی دیگر، وضعیت تعادل مایعات را در بدن پرنده مختل می‌سازد. در این میان بتائین به‌عنوان یک اسمولیت طبیعی نقش مؤثری در برقراری تعادل موردنظر ایفا می‌کند و باعث کاهش واکنش‌های انرژی‌خواهی نیز می‌شود که تعادل اسمزی را به‌واسطه الکترولیت انجام می‌دهد.
طی تحقیقات به‌عمل‌آمده اثر بتائین در طیوری که به‌طور آزمایشی تحت استرس گرمایی قرارگرفته‌اند بررسی‌شده و نتایج زیر به‌دست‌آمده است.
۱-  طیور گوشتی در سنین بین 35-21 روزگی تحت استرس گرمایی قرارگرفته‌اند و میزان نگهداری آب بدن در این دو گروه نشان می‌دهد که گروه بتائین دار در شرایط بدون استرس گرمایی و استرس گرمایی نسبت به گروه کنترل میزان بالایی را در نگهداری آب بدن طیور نشان می‌دهند.
۲-  همچنین طیور گوشتی در سنین بین 48-19 روزگی تحت استرس گرمایی قرارگرفته‌اند و پارامترهای ضریب تبدیل و وزن گیری مقایسه شده‌اند. نتایج نشان می‌دهد که وزن بدن و ضریب تبدیل و درصد زنده‌مانی با افزوده شدن 05/0%  و ۱۰% بتائین در آب نسبت به گروه شاهد بهبودیافته است.
  متابولیسم چربی:
بتائين از طريق بهبود توليد گوشت سينه به توليدكنندگان و پرورش‌دهندگان طيور کمک می‌کند که بتوانند توليد اقتصادي‌تري داشته باشند. زمانی که بتائين به ميزان 1 تا 5/1 كيلوگرم در هر تن به خوراك جوجه‌هاي گوشتي و بوقلمون‌ها اضافه شود، تحت شرايط تجاري مي‌توان تقریباً 3% بهبود در توليد گوشت سينه را پيش‌بيني كرد.
بتائين نقش ليپوتروپيك و محافظت از كبد را نيز بر عهده دارد. مواد ليپوتروپيك موادي هستند كه از ذخيره چربي در كبد جلوگيري كرده و موجب افزايش سرعت حذف آن از كبد مي‌گردند. همچنين از تجمع چربي در بافت‌ها نيز جلوگيري مي‌‌‌‌‌‌‌‌كنند. چگونگي تجزيه چربی‌ها استئوتوزيس ناميده مي‌شود. بتائين، كولين و ال‌- ‌‌‌متيونين ازجمله موادي هستند كه استئوتوزيس كبدي را در حيوانات مورد آزمايش تغيير مي‌‌‌دهند. همچنين مشخص گرديده است كه بتائين، كبد حيوانات مورد آزمايش را در برابر سموم كبدي مانند اتانول و تتراكلرايد كربن محافظت مي‌‌كند.
علاوه بر اين بتائين موجب كاهش لیپوپروتئین‌هایی با دانسيته خيلي كم (VLDL) مي‌شود كه اين كاهش نيز بر روي چربي لاشه جوجه‌ها اثر مثبت به‌حساب مي‌آيد.
از اثرات مثبت بتائين نه‌فقط جلوگيري از تجمع چربي در كبد است (Fatty Liver) بلكه در پخش چربي در سطح بدن نيز مؤثر مي‌باشد.
آزمایش‌ها نشان داده است با استفاده از بتائين به‌جای كولين كلرايد در جيره جوجه‌هاي گوشتي مقدار چربي لاشه به شکل معني‌داري كاهش می‌یابد.
جلوگیری از کوکسیدیوز و اسهال در طیور:
یکی از بیماری‌های خطرناک و شایع طیور کوکسیدیوز است. در زمان بيماري، جذب عناصر غذايي از روده كاهش مي‌يابد. كاهش بازده توليد و لطمه به استفاده مطلوب و مناسب از مواد غذايي يكي از عوارض آن محسوب مي‌شود.
كوكسيديواستات‌ها (يونوفور) و همچنين اسهال، باعث به هم خوردن تعادل اسمزي و يوني در سلول‌هاي پوششي روده مي‌شوند. بتائين به جهت نقش خود در تنظيم فشار اسمزي و تثبيت متابوليسم سلول‌هاي پوششي روده اين تعادل را دوباره برقرار مي‌كند. در آزمایش‌های مختلف با استفاده از بتائين در جيره جوجه‌هاي گوشتي كه به سه نوع مختلف كوكسيدوز آلوده بودند؛ تعداد تلفات، به‌خصوص هنگامی‌که از كوكسيديواستات‌هاي يونوفور استفاده‌شده بود كاهش معني‌داري پیدا کرد.


اثر بتائین بر پایداری ویتامن ها در پرمیکس ها:
بتائين برعكس كولين كلرايد مهاجم نيست، يعني به علت خاصيت شيميايي مخصوص آن با ديگر اجزاء تشكيل‌دهنده پرميكس يعني ويتامين‌ها و مواد معدني واكنش‌هاي شيميايي انجام نمي‌دهد و درنتیجه مقدار و كيفيت ويتامين‌ها در پرميكس حتي تا چندين ماه ثابت مي‌ماند درصورتی‌که كولين كلرايد بعد از مدتي ممکن است به كيفيت و مقدار آن‌ها لطمه بزند.
 
محلول خوراکی هپارنول، با بهبود عملکرد کبد به‌صورت کلی متابولیسم بدن را بهبود بخشیده و نقش به سزایی در افزایش بازدهی گله ایفا می‌کند.
این محصول با داشتن مقدار مناسبی بتائین و ترکیباتی نظیر سوربيتول‌، استيل‌ متيونين‌، كولين‌كلرايد،ليزين‌ هیدرو کلراید و اكسيپيان ‌معطر حاوي‌ عصاره‌هاي‌ گياهي‌، باعث افزایش اشتها، تسهیل دفع مایکوتوکسین ها و سموم کبدی، بهبود عملکرد کبد و کلیه، کاهش آسیت و افزایش تولید می‌شود.
سوربيتول‌ عملكردهاي‌ صفراوي‌ را تحريك‌ مي‌كند، درنتيجه‌ گوارش‌ مواد غذايي‌، به‌ویژه‌ امولسيونه‌كردن‌ چربي‌ها و جذب‌ ويتامين‌هاي‌ محلول‌ در چربي‌ بهبود مي‌يابد. استيل‌ متيونين‌ در داخل‌ بدن‌ هيدروليز شده‌ و متيونين ‌آزاد مي‌نمايد. متيونين‌ يك‌ اسیدآمینه‌ حاوي‌ گوگرد است‌ كه‌ از اجزاء اصلي‌ و ضروري‌ جيره‌ محسوب‌ شده‌، چربی سوز و محافظ‌ سلول‌ كبدي‌ مي‌باشد. كولين‌ پيش‌ ساز استيل‌ كولين‌ است‌ كه‌ در متابوليسم‌ چربي ‌درگير مي‌باشد. ليزين‌ يك‌ اسیدآمینه‌ وابسته‌ به‌ چربي‌ است‌ كه‌ يكي‌ از اجزاء اصلي‌ جيره‌ محسوب‌ مي‌گردد.
با بهبود و تحريك‌ عملكردهاي‌ كبدي‌، صفراوي‌ و روده‌اي‌، هپارنول هضم‌ تمامي‌ مواد غذايي‌ و دفع ‌سموم‌ را در دوره‌های‌ توليد بالا، يا در زمان‌ ايجاد تغيير درجيره‌ها آسان‌تر مي‌نمايد.
 
اثرات هپارنول در آزمایش های فارمی:
  1. اثر گذاری بر مایکوتوکسین ها:
طبق آزمایشات صورت گرفته با اضافه کردن 2 میلی لیتر هپارنول به مدت 1 تا چهار روز در ماه در دوره تخمگذاری مرغانی که به علت وجود مایکوتوکسین ها در خوراکشان دچار کاهش میزان باروری و جوجه درآوری شده بودند، این مشکل تا حد زیاد و با سرعت قابل توجهی برطرف گردید. (جدول مایکوتوکسین)
 
  1. اثرگذاری بر تولید در طیور گوشتی:
در گله ای با 22500 جوجه 8 روزه پس از مشاهده علائم اختلالات کبدی و مرگ و میر 110 جوجه در 24 ساعت، 1 میلی لیتر هپارنول در هر لیتر آب آشامیدنی به مدت 4 روز به آب جوجه ها اضافه شد. طبق نمودار میزان مرگ و میر به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرد و پس از طی دروه درمان، گله به حالت نرمال برگشت.(جدول جوجه گوشتی)
  1. اثرگذاری بر تولید در مرغان تخمگذار:
در یک آزمایش فارمی، هپارنول طبق دو پروتکل در آب آشامیدنی مرغان تخمگذار دو گله 3000 تایی اضافه گردید و نتایج زیر به دست آمد. همچنین با مصرف هپارنول به صورت کلی تعداد 66/4 تخم مرغ به ازای هر مرغ طی یک دوره به میزان تولید اضافه گردید.
  • گله یک: یک میلی لیتر در هر لیتر آب آشامیدنی، یک روز در هر هفته طی دوره تولید.
  • گله دو: یک میلی لیتر هپارنول در هر لیتر آب آشامیدنی به مدت 5 روز در هر ماه، بعد از 40 هفتگی.
  •  
  گله یک گله دو
درصد مرگ و میر 11.99% 10.99%
تخم مرغ های تولیدی 258.32 262.39
تخم مرغ های مناسب فروش 245.46 250.12
 
این محصول در بطری های های یک لیتری موجود است.میزان مصرف هپارنول در اسب‌ و گاو 20 تا 50 ميلي‌ليتر در روز،  در گوسفند، بز و گوساله‌، 5 تا 15 ميلي‌ليتر در روز و در خرگوش‌ و طيور 1 تا 2 ميلي‌ليتر در هر ليتر آب‌ آشاميدني‌ می‌باشد.

این محصول ساخت شرکت کووفاوت فرانسه است که توسط داروسازی داملران رازک وارد و شرکت توزیع داروهای دامی داروپخش توزیع می‌گردد.
 

 
منبع :
نویسنده :
میزان اهمیت
ایمیل
توضیحات
ارسال